Σαν ένα αόρατο δίχτυ
Της αγάπης τα χάδια
τα ξεχασμένα φιλιά

Ένας αγιάτρευτος καημός
Ένας ξεχωριστός δεσμός
η γεύση της αμβροσίας  

Ίσως χάσαμε αυτό
που δεν δώσαμε ποτέ  

τι κι αν γυρίσαμε πίσω τον χρόνο
τι κι αν παλέψαμε για να γιατρέψουμε
τις κλειστές πληγές στο τέλος γίναμε
ανοιχτές πληγές.

Ρίξε ένα δάκρυ ακόμα  
Νιώσε το κρυφό σου  χτυποκάρδι
Η αντιληπτή αμέλεια – προσοδοφόρα -

Στην Αίτνα της Σικελίας ο χρυσός θρόνος
και το χρυσό σκήπτρο λιώνει

Μα το περιδέραιο της αρμονίας παραμένει
το δώρο της αντικειμενικής κρίσης, ο σωτήρας
της ανθρώπινης φύσης.

 Κάποτε μου έδωσαν να κρατήσω τον ήλιο
αλλά με έκαψε, έπιασα το φεγγάρι με εγκατέλειψε
έπιασα ένα άστρο μα μου έπεσε και τώρα ζω στο
κενό, χωρίς ελπίδα, προσπαθώ και λέω κουράγιο
θα περάσει και αυτή η καταιγίδα.